Xerox Music (muzyka kserograficzna) to współczesna technika kompozytorska, w której partytury i inne materiały muzyczne są tworzone przy użyciu technik kserograficznych i fotokopii.

Pomysł ten narodził się w połowie XX wieku wraz z rozwojem technologii kserograficznych, umożliwiając artystom i kompozytorom eksperymentowanie z powielaniem i modyfikowaniem istniejących materiałów muzycznych. Kompozytorzy tacy jak Mauricio Kagel i John Cage wykorzystywali techniki kserograficzne do tworzenia nietypowych partytur, które wymagały od wykonawców niestandardowych metod interpretacji.

Muzyka kserograficzna może obejmować powielanie fragmentów partytur, ich deformację, montaż i manipulację w celu uzyskania nowych, często abstrakcyjnych kompozycji. Technika ta pozwala na eksplorację nowych form artystycznej ekspresji, łącząc muzykę z elementami wizualnymi i technologicznymi.

W praktyce wykonawczej muzyka kserograficzna może wymagać od muzyków improwizacji i adaptacji, ponieważ partytury mogą być niejednoznaczne lub niekonwencjonalne. Technologia kserograficzna umożliwia szybkie i łatwe tworzenie wielowarstwowych kompozycji, które mogą być niepowtarzalne i jednorazowe.
Muzyka kserograficzna stanowi ciekawy przykład współczesnych poszukiwań w dziedzinie muzyki eksperymentalnej, łącząc tradycyjne techniki kompozytorskie z nowoczesnymi technologiami.