Wibrato to technika muzyczna polegająca na szybkim, regularnym wahaniu wysokości dźwięku, co dodaje głębi i ekspresji. Na instrumentach smyczkowych, takich jak skrzypce, wibrato jest osiągane przez delikatne poruszanie palcem lewej ręki w przód i w tył na strunie, co powoduje oscylację wysokości dźwięku.

W śpiewie wibrato jest naturalnym efektem wynikającym z kontrolowanego naprzemiennego napięcia i rozluźnienia mięśni krtani. Instrumentaliści dęci także wykorzystują wibrato, modulując strumień powietrza lub zmieniając pozycję ustnika.

Wibrato może być szerokie, o dużej amplitudzie, lub wąskie, z subtelniejszym efektem, w zależności od stylu muzycznego i zamierzonego wyrazu. Technika ta jest powszechnie stosowana w różnych gatunkach muzycznych, od klasyki przez jazz po muzykę popularną.

Muzycy uczą się kontrolować wibrato, aby uzyskać odpowiedni efekt emocjonalny w zależności od kontekstu utworu. Wibrato pomaga ożywić dźwięk, nadając mu charakterystyczne brzmienie i wzbogacając barwę tonu. Dobrze wykonane wibrato może znacząco podnieść jakość wykonania solowego, nadając mu większą dynamikę i wyrazistość.