Rondo to forma muzyczna charakteryzująca się powtarzaniem głównego tematu (A) i wprowadzaniem kontrastujących sekcji (B, C, itd.). Struktura ronda często przybiera formę ABACADA, gdzie temat A powraca po każdej nowej sekcji.

Rondo było szczególnie popularne w okresie klasycyzmu, a kompozytorzy tacy jak Mozart, Haydn i Beethoven często używali tej formy w swoich utworach instrumentalnych, takich jak sonaty, symfonie i koncerty. Charakterystyczna dla ronda jest jego żywiołowość i lekkość, co sprawia, że jest to atrakcyjna forma zarówno dla wykonawców, jak i słuchaczy. Temat A w rondzie jest zazwyczaj melodyczny i łatwo rozpoznawalny, co ułatwia publiczności śledzenie struktury utworu. Sekcje kontrastujące (B, C, itd.) wprowadzają różnorodność harmoniczną, rytmiczną i dynamiczną, wzbogacając kompozycję.

Współczesne rondo może przybierać bardziej złożone formy, ale zasada powtarzania głównego tematu pozostaje niezmieniona.

Rondo może być również częścią większej formy muzycznej, takiej jak koncert czy symfonia, gdzie pełni rolę jednej z części utworu. Nauka i analiza formy ronda jest ważnym elementem edukacji muzycznej, pomagając uczniom zrozumieć struktury kompozycyjne i techniki twórcze.