Obój to instrument dęty drewniany o charakterystycznym, jasnym i przenikliwym brzmieniu, używany w muzyce klasycznej, jazzowej i folkowej. Posiada cylindryczną rurkę zakończoną dwułapem, przez który dmucha muzyk, wprawiając w drganie cienkie trzcinki.

Obój jest znany z wyjątkowej trudności w opanowaniu, wymagając precyzyjnej kontroli oddechu i warg. W orkiestrze symfonicznej obój często pełni rolę prowadzącą, odpowiadając za podanie a na początku strojenia. Repertuar oboju obejmuje solowe koncerty, kameralne utwory i partie orkiestralne, m.in. dzieła Bacha, Mozarta i Strawińskiego. W orkiestrze obój współpracuje z innymi instrumentami dętymi drewnianymi, tworząc unikalne kombinacje brzmieniowe.

Instrument ten jest także wykorzystywany w niektórych stylach muzyki folkowej, w tym bretońskiej i irlandzkiej.

Współczesne oboje są zazwyczaj wykonane z egzotycznych gatunków drewna, takich jak grenadilla, co zapewnia im trwałość i wyjątkowe brzmienie.

Nauka gry na oboju często zaczyna się od młodego wieku, a wiele szkół muzycznych oferuje specjalistyczne programy nauczania dla tego instrumentu. Wykonawcy oboju często współpracują z twórcami, eksperymentując z nowymi technikami i rozszerzając tradycyjny repertuar. Obój pozostaje kluczowym instrumentem w muzyce klasycznej, cenionym za swój unikalny dźwięk i wszechstronność.