Idiofony to grupa instrumentów muzycznych, w której wibratorem, czyli źródłem dźwięku, jest ciało stałe o niezmiennej, naturalnej sprężystości.
Wibratorem w idiofonie jest zwykle cały instrument, dlatego instrumenty takie noszą także nazwę samodźwięcznych.
Idiofony można podzielić ze względu na:
- sposób wywoływania dźwięku,
- na kształt wibratora.
Podział idiofonów ze względu na sposób wywoływania wibracji dźwięku obejmuje:
- idiofony uderzane – czyli takie, w które uderza się np. pałeczką, dłonią, ale także takie, które są potrząsane. Przykładem takich instrumentów są gongi, ksylofon, dzwonki;
- idiofony zderzane o siebie – przykładem mogą być talerze, klawesy czy kastaniety;
- idiofony pocierane – smyczkiem, dłonią lub szczotką – przykładem takich instrumentów mogą być harfa szklana, harmonijka szklana;
- idiofony dęte (stroikowe) – tutaj drgania wibratora wywołane są przepływem powietrza wytwarzanego ustami lub miechem – przykładem instrumentów dętych może być harmonijka ustna, akordeon;
- idiofony szarpane – wypustkami mechanizmu lub dłonią – do takich instrumentów należy pozytywka i drumla.
Podział idiofonów ze względu na kształt wibratora obejmuje:
- idiofony płytowe, np. talerze czy gong;
- idiofony sztabkowe, np. ksylofon;
- idiofony rurowe, np. dzwony rurowe;
- idiofony prętowe, np. trójkąt.
