Cymbały to instrument muzyczny, należący do grupy instrumentów strunowych uderzanych, z których dźwięk wydobywany jest za pomocą uderzania pałeczek w struny.
Podstawą cymbałów jest drewniana trapezowa płyta, na której rozciągnięte jest do 100 strun, w tzw. pasmach. Pasma mogą mieć od 2 do 5 strun w tej samej wysokości. Jest to zabieg służący wzmocnieniu głośności instrumentu. Zaczepione są o kołki, strojone specjalnym kluczem z kwadratowym przekrojem. Cymbały posiadają 2 lub więcej podstawków – lewy do strun wyższych i prawy do basowych.
Na cymbałach gra się za pomocą dwóch pałeczek – palcatek – zbudowanych z drewna. Dźwięk z tego instrumentu powstaje poprzez uderzanie tymi pałeczkami w struny.
Istnieją różne style gry na cymbałach:
- melodyczny,
- rozłożone akordy do akompaniowania,
- styl mieszany (łączący obie powyższe techniki).
Pierwsze instrumenty przypominające cymbały, używane były już 3500 lat przed naszą erą. W Europie cymbały zyskały na popularności w średniowieczu. We Francji i Anglii grano na cymbałach w środowiskach dworskich oraz dla zabawy i tańca kobiet. W czasach renesansu cymbały straciły na popularności, ponieważ uznawano je za instrument zbyt głośny i hałaśliwy. Grały na nich trupy teatralne i wędrowni grajkowie. Cymbały są niezwykle popularne w muzyce ludowej, a w XX wieku odkryto ich zalety w Stanach Zjednoczonych, gdzie często towarzyszą muzyce folk.
